شـکى نیست که وجود امام در هر عصرى ضرورى است و زمین هرگز خالى از حجت نمى ماند ,و چون انسان بیهوده آفریده نشده , بلکه تکالیفى به عهده او گذارده اند که سعادت او در آخرت در گرو همین تکالیف است , باید در پى آموختن تکالیف خود از حجت خدا که نماینده و سفیر خدا و واسطه بین خدا و بندگان مى باشد اخذ کند .

پس اگر کسى معتقد به امام و حجت خدا باشد دیگر نباید سوال کند که چرا او غائب است و ظهور نـمـى کـنـد ;و چون در اینگونه امور اسرارى نهفته است که ما قدرت دستیابى به آنها رانداریم , و حتى موسى علیه السلام که نبى و کلیم اللّه بود اسرارى که در کارهاى حضرت خضر ( مانند سوراخ کـردن کـشـتى , کشتن یک جوان , ترمیم یک دیوار ) بودنفهمید و لب به اعتراض گشود , تا چه رسد به ما که به قول شافعى هر چه در علم پیشرفت مى کنیم مى فهمیم که جهل ما بیشتر است .

 و در این زمینه روایاتى هم داریم که به بعضى از آنها اشاره مى کنیم :صدوق روایتى از امام صادق ( علیه السلام ) نقل کرده که امام زمان غیبتى دارد وبعد از آن ظهور مى کند , و علت غیبت او همان است که در غیبت حجج خداوند در گذشته بوده است و بعد از ظهور آن علت روشن مى شود . بـه عـلاوه کـه غـیـبـت سـرى از اسرار اللّه است و وقتى ما خدا را حکیم دانسته و همه افعال او را حکیمانه مى دانیم بدون نیاز به دلیل باید آن را بپذیریم .

 الـبـته در روایات به وجوه کثیرى از علل غیبت امام زمان ( علیه السلام ) اشاره شده است , و شاید مـنظور امام صادق ( علیه السلام ) از اینکه حکمت غیبت پس از ظهورکشف مى شود این باشد که آنـقـدر عـجائب بعد از ظهورش ظاهر مى شود که همه مى فهمند این امر عظیم چنان تاخیرى نیز لازم داشته است .

یکى از علل غیبت آن حضرت این است که او تشکیل دهنده آخرین حکومت روى زمین است وبعد از حـکومت او قیامت فرا مى رسد , و باید ایام و سنوات به آخر خود نزدیک شودتا امام ظهور کند و پایان عالم را جز خدا کسى نمى داند . و دیـگـر از عـلـل غیبت این است که امام زمان علیه السلام عده زیادى از کفار وظالمان را به قتل مـى رسـاند و این زمان باید وقتى باشد که اصلاب کفار از افراد خوب تهى شده باشد , یعنى افرادى مـثـل مـعـاویـه ثانى که از صالحان و از نسل یزید بود ,و حسین بن حجاج شاعر صالح و دوستدار اهـلبیت پیامبر که از نسل حجاج بن یوسف ثقفى خون ریز معروف و امثال آنها باید بوجود بیایند و در صلب کفار و ظالمان باقى نمانند تا با کشته شدن آنها جلوى بوجود آمدن آن فرد صالح گرفته نشود , و تهى شدن اصلاب آنها از چنان افرادى را فقط خداوند مطلع است .

 یـکـى دیـگـر از علل غیبت این است که مومنین امتحان بشوند و درجه ایمان آنها سنجیده شود و مـومـن خالص معین گردد و در حقیقت طولانى بودن زمان غیبت به حکم غربالى براى سنجش مومنین مى باشد , و امام موسى بن جعفر علیه السلام در روایتى هشدار مى دهد که غیبت امام عصر ( عـلـیه السلام ) وسیله اى جهت امتحان خلق است , مواظب باشید وجوداو را بخاطر طول غیبت انکار نکنید . بهر حال اسرار بسیارى در غیبت آن حضرت نهفته شده که عقول ما به آن نمى رسد , ووقتیکه عقل مـا بـه عـلت تشریع سه رکعت براى نماز مغرب و چهار رکعت براى نماز عشاءنمى رسد , چگونه به علت این امر مهم مى رسد . و امـا در مورد اینکه چگونه تا این مدت زنده مانده است واضح که خدا در قرآن درباره حضرت نوح مى فرماید ( فلبث فیهم الف سنه الا خمسین عاما ) یعنى نوح درمیان قوم خود 950 سال زندگى کـرده و بـعـضى عمر او را بیش از دو هزار سال و بعضى هزار و ششصد سال دانسته اند که نهصد و پنجاه سال آن را پیامبر بوده است (1) .

و کسى که انصاف داشته باشد مى داند که وقتى براى انسان امکان زندگى در طول یکسال هست , پـس امـکـان زنـدگـى در طول هزاران سال نیز وجود دارد , و آنکه زندگى و حیات را به انسان مى دهد قدرت طولانى کردن آنرا نیز دارد .
       پرسش و پاسخ / ترجمه سید مهدى شمس الدین، کاشف الغطاء - محمد حسین عنکبوت / 14 ( و درباره حضرت یونس مى فرماید : فلو لا انه کان من المسبحین للبث فى بطنه الى یـوم یـبعثون - سوره صافات / آیه 141 یعنى اگر از تسبیح کنندگان نبودتا قیامت در شکم ماهى زنده مى ماند ) .
      به نقل از سایت تبیان

آیـه مـزبـور در حـقـیقت یک ناموس طبیعى و قانون الهى را توضیح مى دهد ; یعنى ,انسانها سیر طـبـیـعـى , پـس از آن که به سر حد تکامل جسمى رسیدند , تدریجا نیروهاى خود را یکى پس از دیگرى از دست داده و به ضعف و ناتوانى روز اول بازگشت مى کنند .

این منحنى ضعف و قدرت یک قانون عمومى براى تمام موجودات زنده است و همگى روى سیر طـبـیعى و معمولى این سرنوشت را خواهند داشت ; ولى در موضوع طول عمر امام زمان (عج ) با ایـن کـه یک سلسله مطالعات علوم طبیعى چنین طول عمرى را طبق موازین علمى امرى کاملا ممکن معرفى مى کند , در عین حال باید اعتراف کرد که این طول عمر فعلا جنبه استثنائى دارد .

 بـه عبارت دیگر : عمر هزار ساله و بیشتر براى انسان مطابق اصول علمى امروز به هیچ وجه محال نیست , به دلیل این که دانشمندان علوم طبیعى براى طولانى ساختن عمرانسان همواره مشغول مطالعات هستند به ما نوید مى دهند که روزى موفق شوند از طرق علمى حداکثر طول عمر انسان را به مراتب افزایش دهند , این خود نشانه امکان ومعقول بودن چنین طول عمرى است . ولـى نـمـى تـوان انکار کرد که فعلا چنین طول عمرى جنبه استثنایى دارد و هنوز انسان از طرق مـعـمـولـى مـوفق به آن نشده است , بنابر این خداوند براى اصلاح جامعه بشریت یکى از بندگان بـرگـزیـده خود را طول عمر فوق العاده اى داده که در موقع معینى قیام کند و جهانى را مملو از عدالت گرداند .

پر واضح است آیه مزبور که نظر به افرادمعمولى و عادى دارد شامل حال چنین فردى نخواهد شد که وضع او یک وضع فوق العاده است و از جریانهاى معمولى برکنار مى باشد . خـلاصـه , هـمـان خـدایـى کـه بر خلاف وضع عادى چنین عمر طولانى را به آن حضرت داده و به صورت فوق العاده او را زنده نگاه داشته , از عوارض طول عمر که ضعف و ناتوانى وبازگشت به قـهـقـراست نیز حفظ مى نماید و این مطلب با آیه مزبور که نظر به افرادى عادى و معمولى دارد , هیچ گونه منافاتى نخواهد داشت .
       پاسخ به پرسشهاى مذهبى، مکارم شیرازى - ناصر و جعفر سبحانى
      به نقل از سایت تبیان

دعاى ندبه بحق, یکى از دعاهاى جالب و پر معنى است. از نـظـر فـصـاحت بسیار فصیح وروان و حساب شده و متین است و از نظر محتوا باید گفت یک دعـاى علمى , انقلابى ,عقیدتى و سیاسى و در عین حال پر احساس و عاطفى است و اگر درست بـه مـفـهوم آن آگاهى حاصل گردد مى تواند منبع الهامبخشى براى مبارزات اجتماعى و بر ضد ظلم بوده باشد ( البته به شرط آگاهى , نه به صورت تخدیر ) .

 در آغـاز دعـا نـخـست اشاره اى به فلسفه بعثت پیامبران و سپس اشاره کوتاهى به تاریخچه آنان و مـقـامات مختلف هر یک و سپس بطور مشروح تر بحثى از قیام پیامبراسلام صلى اللّه علیه و آله و سـلـم و مـقـامات آن بزرگوار و بعد بطور مشروح خلافت بلافصل امیرمومنان على علیه السلام با دلایـل و مـدارک زنده و قاطع از آیات وروایاتى که مورد قبول همه فرق اسلامى است مورد بحث قـرار گرفته و به علل قیام جمعى از امت بر خلاف اهل بیت و خاندان پیغمبر و شهادت و کشتار و تـبـعـیـد آنـان وسـپس به دعوت امامان یکى بعد از دیگرى اشاره شده است , بطورى که قلوب را کـامـلامتوجه به قیام مهدى (عج ) مى نماید و از آن پس با لحنى عاشقانه و آمیخته با هیجان خاص روحـى و عـمـیـقترین احساسات انسانى , خطاب به ولى عصر (عج ) مى شود و ضمن ابرازاشتیاق شـدید به قیام حضرتش , برنامه اصلاحى و انقلابى او تشریح مى گردد و بعد باچند نیایش زنده و موثر دعا پایان مى پذیرد.

 ایـن از نظر محتویات دعا , اما این که بعضى پنداشته اند که این دعا شباهتى باعقاید کیسانیه دارد کاملا مردود است و قبلا لازم است چند جمله کوتاه در معرفى مذهب کیسانیه ذکر کرده و سپس شـواهد رد پندار بالا را از خود دعا استخراج کنیم : کیسانیه آنچنان که در کتب عقاید و مذاهب آمـده است , یک فرقه شیعه چهارامامى بودند که پس از حضرت على و امام حسن و امام حسین - عـلـیـهـم الـسـلام - بـه امامت محمد حنفیه عقیده دارند و گفته مى شود علت این که آنها را کـیـسـانیه مى نامند این است که یکى از هوا خواهان سر سخت این مذهب شخصى به نام کیسان بـود که خود را از علاقمندان على علیه السلام معرفى مى کرد و بعضى هم کیسان رااز القاب مختار بن ابى عبیده مى دانند و او را از پیروان این مذهب ذکرکرده اند.

گرچه کیسانیه خود منشعب به شعبه هایى شده اند ولى شعبه مشهور آنها عقیده دارند که محمد حنفیه هم اکنون زنده است و در کوه رضوى در اطراف مدینه در نقطه دور افتاده اى زندگى مى کند و خداوند آب آشامیدنى و عسلهاى کوهى در اختیار اوقرار داده و مهدى منتظر اوست. گفته مى شود کثیر شاعر معروف عرب از پیروان این فرقه است و در اشعارش چنین مى گوید:

      الا ان الائمـه مـن قریش ولاه الحق اربعه سواءعلى و الثلاثه من بنیه هم الاسباط لیس بهم خفاءو سـبـط لا یذوق الموت حتى یقود الخیل یقدمها الولاءیغیب لا یرى فیهم زمانا برضوى عند عسل و ماء

      شاعر در این اشعار عدد ائمه را چهار نفر - على علیه السلام و سه فرزندش - ذکر مى کند و سپس به غیبت محمد بن حنفیه در کوه رضوى اشاره مى نماید . امروز این فرقه کمتر پیروان شناخته شده اى دارد و غالبا نام آنها را در کتب تاریخ ادیان مى یابیم . اکـنـون بـه اصل سخن باز گردیم :دعاى ندبه با صراحت تمام مذهب کیسانیه را نفى مى کند و با عـقـایـد شـیـعـه اثنى عشرى کاملا منطبق است زیرا:

      1- در سه جمله از دعاى ندبه درباره نسب حـضـرت مهدى (عج ) مى خوانیم: و ابن خدیجه الغراء و ابن فاطمه الکبرى و جدته الصدیقه الـکـبـرى فـاطـمـه بـن مـحمدصلى اللّه علیه و آله و سلم یعنى او از فرزندان خدیجه و فاطمه - علیهماالسلام است . در حـالـى کـه محمد بن حنفیه هیچ گونه نسبتى با خدیجه و حضرت فاطمه دخت پیامبر اسلام ندارد , چه این که مادرش خوله حنفیه , دختر جعفر بن قبس بود ,نه ارتباطى با خدیجه داشـت و نه با فاطمه زهرا - علیهماالسلام - با این حال جاى تعجب است که کسى براى دعاى ندبه شباهتى به عقاید کیسانیه قائل گردد , اگر فرضاکلمه رضوى ایجاد شبهه اى کند ( که خواهیم دید نمى کند ) این سه جمله صریح ,هرگونه شبهه اى را مى تواند برطرف سازد.

      2- در این دعا بعد از جمله این ابناء الحسین مى خوانیم: صالح بعد صالح وصادق بعد صادق این السبیل بعد السبیل , این الخیره بعد الخیره , این الشموس الطالعه , این الاقمار المنیره , این الانجم الـزاهره , این اعلام الدین و قواعدالعلم این بقیه اللّه; کجا هستند فرزندان امام حسین علیه السلام صـالـحـى پـس ازصالح دیگر و راستگویى پس از راستگوى دیگر , کجا هست راه به سوى خدا پس ازدیـگـرى , انـتخاب شده اى ( از سوى خدا ) پس از دیگرى , کجا هستند خورشیدهاى درخشان و مـاههاى تابان و ستارگان فروزان و پرچمهاى آیین حق و پایه هاى علم و دانش سپس جمله را به صـورت مـفـرد آورده و مـى گوید : کجاست آن کسى که خدا او را ذخیره کرده است ... ؟

این جمله هاى مکرر به روشنى مى گوید بعد از امام حسین علیه السلام امامان متعددى بودند که یکى پس از دیگرى براى اصلاح امت و دعوت به سوى خدا و بسط علم و دانش قیام کردند تا مى رسد به آخرین ذخیره الهى و او را به صورت مفرد بیان کرده است . بـا ایـن حـال آیـا مى توان شباهتى براى دعاى ندبه با عقاید کیسانیه - آنها که نه براى فرزندان امام حـسـین علیه السلام منصبى قائل هستند و نه غیر از محمد بن حنفیه امامان دیگرى را به رسمیت مـى شـناسند - پیدا کرد ؟آیا جاى تعجب نیست که گفته شود پس از ذکر ولایت على علیه السلام مـطلب بریده شده وامامان وسط نادیده گرفته شده اند و تنها سخن از مهدى به میان آمده و این مـناسب عقیده فرقه کیسانیه است آیا این ده جمله پى در پى درباره امامان دیگر به خاطراین که اسـمـشـان صریحا برده نشده , کافى به نظر نمى رسد ؟ آیا براى نفى عقایدکیسانیه ده جمله کم اسـت ؟

      3- در جـمـلـه هـاى بنفسى انت من مغیب لم یخل منا بنفسى انت من نازح ما نزح عنا خطاب به ولى عصر (عج ) مى گوییم : جانم به فدایت که پنهانى ولى از ما خالى نیستى و دورى هستى که از ما جدا نیستى ... . در ایـن دو جـمـلـه مـهـدى (عـج ) را در مـیان خود و نزدیک به خود معرفى مى کنیم و این خود مـى رسـانـد کـه غـیبت او به این معنى نیست که همچون یک موجود نامریى و در مکان خاصى از چـشـم ها پنهان باشد , بلکه به صورت ناشناس در اجتماعات رفت و آمد دارد ومحل ثابتى براى او وجود ندارد.

      4- از آنـچـه در بـالا گفتیم روشن شد که فقرات این دعا یکى پس از دیگرى عقیده فرقه خرافى کیسانیه را نفى مى کند و با عقیده شیعه اثنى عشرى کاملا منطبق است . تـنها چیزى که باقى مى ماند وجود کلمه رضوى در یکى از جمله هاى این دعاست که نکته آن با مراجعه به مدارک و منابع اسلامى روشن مى گردد . تـوضـیـح ایـن که : یاقوت حموى بغدادى نویسنده معروف در کتاب معجم البلدان درباره رضـوى چـنـین مى نویسد : رضوى ... کوهى است در اطراف مدینه و رضوى ( بر وزن رجبى ) مـنـسـوب بـه آن راگـویـنـد , پـیـغمبر اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلم درباره این کوه فرمود : رضوى کوهى است که خدا از آن راضى و خشنود است . سپس بعد از نام بردن از کوههاى مقدس دیگر در ذیل کلام خود مى گوید : عرام بن اصبع سلمى گـفـتـه است : رضوى کوهى است که از ینبع یک روز فاصله دارد ودر هفت منزلى مدینه است و یکى از کسانى که این کوه را سیر کرده به من اطلاع دادکه آب فراوان و درختان بسیار دارد و این همان کوهى است که طایفه کیسانیه مى پندارند محمد بن حنفیه در آن اقامت دارد و زنده است . و امـا ذى طـوى که بعد از کوه رضوى در دعاى ندبه آمده , یکى از کوههاى اطراف مکه است که در راه تنعیم قرار دارد و یک فرسخ از مکه فاصله دارد و ازآنجا خانه هاى مکه دیده مى شود .

 در روایتى از امام باقر علیه السلام وارد شده که : حضرت قائم از طریق ذى طوى وارد سرزمین مکه مـى شود و نخست با مجاهدانى به تعداد مجاهدان بدر ( نخستین برخورد اساسى اسلام و کفر ) به کنار خانه کعبه مى آید و پرچم انقلاب و پیروزى را در آنجا برمى افرازد. از آنچه در بالا گفته شد , نتیجه مى گیریم که رضوى از کوههاى مقدس بوده و درروایات پیامبر صلى اللّه علیه و آله و سلم آمده است (مقدس بودن یک سرزمین یا یک کوه یا مثلا حجر الاسود به خـاطر جبهه هاى تاریخى و حوادث مهمى است که در طول تاریخ ‌بشر براى آنها گذشته و مربوط به صحنه هاى فداکارى مردان خداست که به خود دیده است) . بـنـابـراین کوه رضوى پیش از آنکه در عقاید کیسانیه نقشى پیدا کند در سخنان پیامبروارد شده اسـت , بـلکه شاید انتخاب این کوه از طرف کیسانیه براى عقاید خود به خاطر همان قداست آن بوده تا رنگ قداست به معتقدات باطل خود بدهند .

 بـا ایـن حـال اگر رضوى در دعاى ندبه آمده , آن را باید به ریشه اصلى که در گفتارپیامبر است برگردانیم نه به عقیده کیسانیه که جنبه فرعى دارد . شـاهـد دیگر این سخن ذکر کوه ذى طوى که در نزدیکى مکه است مى باشد زیرا ذى طوى به هـیـچ وجـه دخالتى در عقاید کیسانیه ندارد و از همه گذشته کلمه ام غیرهااست - یعنى غیر ایـنها - که در دعاى ندبه آمده و این خود دلیل بر این است که حضرت مهدى (عج ) بر خلاف پندار کـیـسـانـیه محل خاصى ندارد و در شهرها و کوهها و نقاطمختلف جهان ممکن است رفت و آمد داشته باشد و همچون جدش پیامبر صلى اللّه علیه وآله و سلم که گاهى در جبل النور و غار حرا و زمـانـى در کـنار خانه کعبه و زمانى در میان مردم مکه یا مدینه بود , حضرت مهدى (عج ) نیز در نقاط مختلفى ممکن است به سر برد و گاهى نیز در میان ما بوده باشد . مـا امـیـدواریم در آینده کسانى که مى خواهند به این گونه مسائل خرده گیرى کنندبراى اثبات حـسن نیت خود قبلا آن را با جمعى از متخصصان و اهل فن که عمرى درمباحث اسلامى زحمت کـشـیده اند در میان بگذارند , اگر پاسخى دریافت نکردند کاملا آزادند آن را نشر دهند ولى اگر پاسخ آن را شنیدند افکار عمومى را مشوب نسازند.
       پاسخ به پرسشهاى مذهبى، مکارم شیرازى - ناصر و جعفر سبحانى
      به نقل از سایت تبیان

منبع: شوق انتظار

مـقدمه چند چیز را باید متذکر بوده در نظر گرفت :

اول اینکه هدایت بمعنى راهنمائى و رهبرى بـدو مـعـنى اطلاق مى شود یکى بمعنى نشان دادن راه فقط که ارائه الطریق نامیده مى شود دوم رسانیدن بمقصد و هدف که ایصال به مطلوب نامیده مى شود و اثر هدایت بمعنى اول امکان رسیدن هـدایـت شونده است بمقصد یعنى ممکن است هدایت شونده هدایت کننده را بپذیرد و با پیمودن راهى که نشان داده شده بمقصد برسد و ممکن است نپذیرد و نرسد ولى هدایت بمعنى دوم فعلیت رسیدن بمقصد را پیوسته دارد خداى متعال مى فرماید : انک لا تهدى من احببت و لکن اللّه یهدى مـن یـشاء قصص 56 ( تو نمى توانى هر که را خواستى بمقصد برسانى و لکن خداهر که را بخواهد بمقصد مى رساند ) .

       دوم ایـنـکـه هدایت بمعنى ارائه الطریق در انبیاء و رسل که حاملان وحى و فرستادگان خدایند و بـراى دعـوت مـبـعوثند لازمه نبوت و رسالت مى باشند و بدون استثناء هدایت خاصیت و اثر نبوت است فبعث اللّه النبیین مبشرین و منذرین بقره 213 رسلامبشرین و منذرین لئلا یکون للناس عـلـى اللّه حـجـه بعد الرسل نساء 165 و آیات بى شمار دیگرى در قرآن در همین معنى است بلکه مومنین امت هم از این سمت سهمى دارند چنانکه مى فرماید : قل هذه سبیلى ادعوا الى اللّه على بـصـیـره انـا و مـن اتـبـعـنـى یـوسـف 108 و نـیـز مـى فرماید : کنتم خیر امه اخرجت للناس تـامرون بالمعروف و تنهون عن المنکر 11 - روشن است که امر بمعروف و نهى از منکر وهمچین دعوت مصداق هدایت هستند و گرچه نامش برده نشده است ( آل عمران )

      سوم : اینکه اثر امامت و پـیـشـوائى چنانکه در نامه نیز اشاره شده , به صریح قرآن کریم هدایت و راهنمائى است چنانکه مى فرماید :

 و جعلناهم ائمه یهدون بامرنا انبیاء 73 و مى فرماید : و جعلنا منهم ائمه یهدون بامرنا سجده 24 پس اعطاءامامت اعطاء هدایت خواهد بود . چـهـارم : اینکه ابراهیم علیه السلام که بنص آیه شریفه :

اذ ابتلى ابراهیم ربه بکلمات فاتمهن قال انـى جاعلک للناس اماما قال و من ذریتى قال لا ینال عهدى الظالمین بقره 124 ( و یادآور زمانى را که پروردگار ابراهیم او را با کلماتى امتحان کرد و ابراهیم آنها را تمام کرد ( درست انجام داد ) فـرمـود :

بـدرسـتى من ترا براى مردم پیشوا قرار مى دهم گفت : و از ذریه من , فرمود عهد من ( فـرمـان مـن ) بـسـتـمـکـاران نـمى رسد ) پیشواى مردم قرار گرفته امامت و پیشوائى او در آخر عهدابراهیم علیه السلام بوده که امتحانات الهى را مانند آتش رفتن و اعتزال از قوم خود و مهاجرت بـفلسطین و قربانى فرزندش اسماعیل بفرجام رسانیده و از عهده آنهابرآمده بوده چنانکه امتحان بـودن قضیه قربانى اسماعیل (ع ) در آیه کریمه :

 ان هذا لهوالبلاء المبین صافات 106 ( این قضیه یـعـنـى قـضـیـه قـربـانـى اسـماعیل امتحانى است آشکار ) بیان مى فرماید :حاصل اینکه ابراهیم عـلـیـه الـسلام پیش از رسیدن فرمان امامت مدتى نبى و رسول و یکى از پیامبران اولوالعزم بود و کتاب و شریعت داشت و بدعوت و هدایت مردم میپرداخت و این مطلب از لابلاى آیات قرآنى مانند آفتاب روشن مى باشد .

با تامل وافى در این مقدمه روشن مى شود که تفسیر هدایت که لازمه امامت است وگرفتن آن به مـعنى ارائه الطریق یکى از اغلاط رسوا کننده است زیرا آیه بقره و آیه سوره انبیاء در امامت ابراهیم عـلیه السلام صریحند و بنابر این معنى ( ارائه الطریق ) وقتى به ابراهیم علیه السلام امامت مى دهند که سمت هدایت بمعنى ارائه الطریق را بواسطه نبوت و رسالت بالفعل داشته و این تحصیل حاصل واضـحـى است وتحصیل حاصل محال است بطورى که حتى حیوانات با غریزه شعور حیوانى خود اسـتـحال آنرا میفهمند و اعتراض نویسنده نامه بشیعه که امامت امام غائب که هدایت بمعنى ارائه الطریق ندارد غیر معقول است غلطى غیر قابل اصلاح .

 پـس نـاگـزیریم که هدایت امامت را در آیه بمعنى ایصال بمطلوب بگیریم آرى سوق اعمال مردم بـسـوى خـدا از حـیـن صدور دنیوى تا حساب اخروى آنها در عهده امام علیه السلام است چنانکه روایـاتى که از ائمه هدى علیهم السلام در ابواب مختلفه عوض اعمال وانعکاس اعمال اهل شهرها کـه بـسـتـونـهاى نورى که بالاى آنها است و بعرش خداوندى وحضور ائمه پیش مختصر و در قبر عندالمسائله و دعوت مردم روز قیامت بتوسط امامشان و توزیع نامه هاى اعمال و اعراف و صراط و شفاعت وارد شده است همین معنى را متضمن است .

 واضـح اسـت کـه اداره امر اعمال امرى است ملکوتى و ارتباطى به مسئله غیبت و حضورجسمانى ندارد و حال غیبت و حضور برایش متساوى است و این مطلب با این معنى منافات ندارد که امام از راه اینکه بحقایق معارف دین و حلال و حرام آن علم دارداگر حاضر و در دسترس و مبسوط الید باشد به آنچه از معارف بپرسند پاسخ دهد و یامشکلى که پیشش ببرند حل اشکال نماید .
       بررسى هاى اسلامى، طباطبائى - سید محمد حسین
      به نقل از سایت تبیان

منبع: شوق انتظار

بر اساس روایات حضرت مهدی ( ( عج ) ) در مکه معظمه در کنار کعبه و حجر الاسود ظهور خواهد کرد و صدای تکبیر ( الله اکبر ) آن حضرت از آن جا به گوش همه جهانیان خواهد رسید .و اما نحوه رسیدن ممکن است توسط دستگاههای انتقال دهنده صدا؛ همچون رادیو و یا طرق دیگر صورت گیرد .چگونگی رسیدن صدای الله اکبر در روایات مشخص نشده است.

شوق انتظار به نقل از سایت تبیان

در مورد مسأله زن و فرزند آن حضرت که با توجه به منابعى که در اختیار ما هست - که یا اشکال سندى دارند یا از لحاظ محتوا داراى ابهام اند - نمى توان نظر قاطعى را ارائه کرد. دراین جا سه احتمال مطرح شده است:
      

      1. اساساً حضرت مهدى(عج) ازدواج نکرده است.

       2. ازدواج انجام گرفته، ولى اولاد ندارد.

       3. ازدواج کرده و داراى فرزندانى نیز هست.

       لازمه پذیرش احتمال اول، آن است که امام معصوم یکى از سنت هاى مهم اسلامى را ترک کرده باشد که این، با شأن امام سازگارى ندارد. اما مى توان گفت چون مسأله غیبت مهم تر از ازدواج است، مى توان براى مصلحت بالاتر، مسأله مهم را ترک کرد و اهم را انجام داد.

       اما احتمال دوم، اشکالش آن است که عمر همسر حضرت نیز مانند عمر خود حضرت طولانى است که بر این امر دلیلى نداریم یا این که بگوییم مدتى با حضرت زندگى کرده و از دنیا رفته است. در این صورت حضرت به سنت حسنه ازدواج عمل کرده و پس از آن بدون زن و فرزند زندگى را ادامه داده است.

       اما بر احتمال سوم دلیل محکمى نداریم. علاوه بر آن که اگر حضرت داراى اولاد مى بود، بالاخره آنها داراى اولاد واعقابى بودند و روزى به دنبال اصل خویش مى افتادند و همین کنجکاوى و جست و جو، موجب مى گردد که مکان و منزل حضرت مشخص گردد که این با راز و فلسفه غیبت سازگارى ندارد.

       اما اگر شنیده اید که در پاره اى روایات یا برخى از دعاها، کلماتى وجود دارد که دلالت بر وجود اولاد براى آن حضرت مى کند، باید بگوییم در نقل خود آن واژه ها میان اندیشمندان اختلاف است؛ مثلاً در قسمتى از دعایى که امام رضا(ع) امر فرموده در عصر غیبت براى حضرت ولى عصر(عج) خوانده شود، چنین آمده است: اللهم صل على ولاة عهده والائمة من ولده ؛ «خدایا درود و سلام فرست بر اولیاى عهد او و پیشوایان از اولادش» ولى در متن دیگرى آمده:اللهم صل على ولاة عهده والائمة من بعده . در این متن واژه «اولاد» ندارد؛ بلکه پیشوایان پس از او روایت شده است.

       به هر حال، این مسأله اختلافى است؛ چه این که در پاره اى از دعاهاى دیگر واژه «من وُلده» وارد شده است که اختلافى در آن مطرح نشده است. مثل آخرین عبارت از صلواتى که از ناحیه مقدسه صادر شده است؛ یا دعایى که به هنگام وداع سرداب مقدس وارد شده که عبارت «والائمة مِنْ وُلْدِهِ» دارد. احتمال دیگر این است که فرزندان پس از ظهور و ازدواج آن حضرت به دنیا بیایند و این واژه دلالت بر فرزندان زمان ظهور کند، نه زمان غیبت. بنابراین از این راه نمى توان زن و اولادى براى حضرت مهدى(عج) ثابت کرد.

       اما درمورد چگونگى وفات آن حضرت نیز اختلاف هست. از برخى روایات استفاده مى شود که ایشان به مرگ طبیعى از دنیا خواهند رفت و بعضى از احادیث مى گویند که وفات آن حضرت، طبیعى نخواهد بود و به دست جنایتکارانى با مشخصاتى مذکور در روایات، به شهادت خواهند رسید.

       البته اگر نظر برخى از علماى بزرگ (مانند شیخ صدوق) را بپذیریم که «هر یک از ائمه مسموم یا مقتول خواهند شد»؛ باید بگوییم امام زمان(عج) نیز به شهادت خواهند رسید. اما اگر بر طبق نظر عده اى دیگر از علما (همچون شیخ مفید)، کلّیت این روایت را براى همه ائمه قائل نباشیم؛ حداقل باید بگوییم که چگونگى وفات آن عزیز روشن نیست.

       با توجه به این دو دیدگاه، به نظر مى رسد که طرح خصوصیات قاتل آن حضرت فایده چندانى ندارد. نکته آخر اینکه دانستن اینکه امام فرزند دارند یا نه, وظیفه ما نیست, بلکه وظیفه و تکلیف ما شناخت امام به مقام امامت است.
       براى آگاهى بیشتر نگا: چشم به راه مهدى، جمعى از نویسندگان.

منبع: شوق انتظار

نخست باید به این نکته توجه داشته باشید که همواره در تاریخ، عده اى طمع ورز و هواپرست بوده اند که مى کوشیده اند تا با سوء استفاده از اعتقادات و عواطف مردم، قضایا را به سود خود تفسیر و تبیین کنند. این مسأله در مورد عقاید مذهبى و باورهاى دینى مردم مضاعف است. وجود افراد بى نام یا بدنام و یا حداقل معمولى در میان برخى از سندهاى روایى، یا وجود محتوایى به دور از فهم و متناقض، نشان دهنده همین خطر انحراف مى باشد. این موضوع، بحثى دردناک دارد که باید در جاى خود مطرح شود.

       در این راستا گفتنى است که اولاً در سند روایت «جزیره خضراء» و ثانیاً در محتویات این روایت و ثالثاً در باب وثاقت شخصى که این داستان را نقل کرده (على بن فاضل مازندرانى) بحث و نظرهاى متفاوتى وجود دارد و اکثر علماى طراز اول شیعى - چه در دوران گذشته و چه در عصر اخیر - این روایت را صحیح و موثّق نمى دانند. بنابراین، اصل روایت جزیره خضراء محل تردید جدى است، تا چه رسد به انطباق آن بر مثلّث برمودا.
      براى آگاهى بیشتر ر.ک: سید جعفر مرتضى عاملى، جزیره خضراء افسانه یا واقعیت؟، ترجمه: محمد سپهرى، بخش سوم.

منبع: شوق اشتیاق